Anneler günümü kırık gönülle
Kaç defa annemsiz kutlamaktayım.
Veremediğim bir kırmızı gülle
Acılar içinde kıvranmaktayım!!!

Kolları sarmaşık, yüreği aşktı.
Sabırla, hoşgörü tercihi şıktı
Babama deliler gibi âşıktı.
Öyle bir aşk için zorlanmaktayım.

Kırmızı gül onun için Uhut'tu.
Onu hep bağrında, başında tuttu.
Resul hasretini öyle avuttu
Şefaat bulduğuna inanmaktayım.

Sanmayın anışım bu özel günde.
Sevincimden olsun yahut hüzünde.
Aklımda, dilimde, her an gönlümde
Kanıyla, canıyla yaşamaktayım.

Babalıkta yaptı kaç çocuğuna.
Neler vere bilsek azdır uğruna. –
Vakitli, vakitsiz sık sık ruhuna
İhlasla, fatiha okumaktayım.

Benimde çocuğum, torunlarım var
Ayrı ayrı derdi, sorunlarım var.
Hoşgörü, sabırla yorumlarım var
Akıp, giden zaman ırmağındayım


Saçına hayrandı salkım söğütler
Gözünde hazır bulutlu hüzünler
‘Rehberim olur’ verdiği öğütler
Halen ellerine tutunmak tayım.

Anınca hüzünlerle doluyorum
Anılar içinde kayboluyorum.
‘’Hak emri’’ deyip sükut buluyorum
İnnalillahi’yi anlamaktayım.


Dünyada annesiz çok büyüyen var.
‘Doğalı’ anneyi geremeyen var.
Görüştürülmeyen, görüşmeyen var
Acaba hissimi davranmak tayım?

Babasız doğdu, Annesiz büyüdü
Ümmetin önünde örnek yürüdü.
Korkarım sevgimi riya bürüdü
Her iki dünyamı yıpratmaktayım...

Boğazından kesip bizi beslerdi
Masalla dünyamı renkler, süslerdi.
Büyük bir adam olmamı isterdi
Sıcaklığını hep aramaktayım....

‘Uyuyup, büyüyüm" ne çok isterdi
Geciksem uyumaz yolda beklerdi.
Geldiğimde Allah'a şükrederdi
O korkuyu bugün yaşamaktayım

Kabrine bıraktım belenmiş gibi
Dünyada ilk, tek, son ölenmiş gibi
Bir bıçak ki yeni bilenmiş gibi
Hasreti içimde yıpranmaktayım..

Hayalimde durur hep kefeniyle
Melekti adeta beyaz teniyle.
‘ Hoşça kal’’ demedi bana eliyle
Üzülüp, üzülüp kahrolmaktayım

ORHAN AFACAN